اونیکه قدش به عشق نمیرسه،

 غرورتم بگذاری زیر پاش

غنچه از خواب پريد و گلي تازه به دنيا امد، خار خنديد و به گل گفت : سلام و جوابي نشنيد خار رنجيد ولي

هيچ نگفت... ساعتي چند گذشت گل چه زيبا شده بود ، دستي بي رحمي آمد نزديک، گل سراسيمه ز

وحشت افسرد.. ليک آن خار در آن دست خزيد وگل از مرگ رهيد ..صبح فردا که رسيد خار با شبنمي از

خواب پريد گل صميمانه به او گفت :

سلام

وقتی میخواهمت و نیستی
اتفاق ِ تازه اے نمی افتد؛
فقط من، ذره ذره ایوب می شوم!!!

نبودن                  هیچگاه          به             تلخی          فراموش                کردن           

یک                        بودن                نیست...!!!

باران بهانه بود تا زير چتر من تا انتهاي کوچه بيايي...;

کاش...

نه کوچه انتهايي داشت نه باران بند مي آمد...!

که بوی قرمه سبزی بدهم

یا پیاز داغ

هنوز انقدر زن نشده ام

که زیر تازیانه بی مهری هایت خم به ابرو نیاورم

که آغوش مردانه ات را دوباره آرزو کنم

هنوز انقدر زن نشده ام

که عر عر کنم

اما تو

انقدر مرد نبودی که

پای قولت بمانی

آنقدر مرد نبودی

که نشکنی ساقه ترد احساسم را

آنقدر مرد نبودی که

همراه باشی و تکیه گاه

آنقدر مرد نبودی

...

از تو گله ای نیست

این روزها نامردی آخرین مد سال شده

ای دل فریاد بزن تنهاییت را

ای کاش ناله های چو من بلبل حزین

                                       بیدار کردی ان گل در خاک خفته را ........